ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΙΑΝΔΡΑ

 Να προσέχετε ποιους αγαπάτε Αυτοί είναι που θα σας πονέσουν περισσότερο Θα μπουν στην καρδιά σας στο μυαλό σας  θα κατοικήσουν στην ψυχή σας κι αφού νομίζεται πως  ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ θα μπήξουν βαθιά το μαχαίρι Θα το γυρίσουν στην πληγή και με θράσος θα κάνουν τους ανήξερους Εγω σ αγαπώ Εγω σε θέλω  Εγω σε λατρεύω Κι όταν πάρουν αυτό που θέλουν  Όταν δεν έχεις τίποτα πλέον να δώσεις και γίνει ς σκιά του εαυτού σου θα φύγουν Εσυ φταίς ...θα πούν  Εσυ δεν με κατάλαβες  Εσυ τα φαντάζεσαι Πάρε το ΕΣΥ και βάλτο στον απαυτό σου Που σου δωσαν αγάπη και την κλώτσησες Που σε φρόντισαν και πλήγωσες Που σε πίστεψαν και πρόδωσες Στην κόλαση να πας  Μαζι με τους νεκρούς γιατί νεκρός άνθρωπος και συ κυκλοφορείς Χωρίς αισθήματα και τύψεις Καλή τύχη λοιπόν και καλά στερνά στην μοναξιά και στην ερήμωση Οι πληγωμένες ζωές πάντα γιατρεύονται!!! Να προσέχετε ποιόν ΑΓΑΠΑΤΕ ΦΙΛΙΑ ΑΓΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΑ

 Απογοήτευση... Απογοήτευση... Πόσο με νευριάζει αυτή η λέξη !! Θέλω να την πετάξω όσο γίνεται πιο μακριά και να μην την ξανακούσω ποτέ μου και να μην την ξαναδιαβάσω Απογοήτευση από εδώ , απογοήτευση από κεί ΩΩΩ Σταμάτα και μου πήρες το μυαλό!! Σταμάτα καλή μου μη σου πω τίποτα και κοκκινίσουνε τα μαύρα... Ξέρεις , εκείνα που θες να μας φορέσεις με το ζόρι... Δεν τα φοράμε που να σκάσεις! Απογοήτευση εσύ ? Ελπίδα εμείς ! Ανησυχία εσύ ? Ευτυχία εμείς ! Άντε ! Άντε γιατί σου χω τόσο θυμό και πείσμα που δε θα περάσεις καλά μαζί μου Μαύρο κέρατο είμαι γω  Κατσίκι άγριο και βάλε... Για αυτό μάζεψε τα μπογαλάκια σου και πήγαινε πιο πέρα γιατί πιάνεις χώρο στην ψυχή μου και δεν γουστάρω Ξέρεις τι γουστάρω  ? Με ένα ποτήρι κρασί να απολαύσω την ηρεμία μου Τη ζωή μου Τον κόσμο μου  Αυτόν που έφτιαξα για μένα  Γιατί ο άλλος ... αυτός μωρέ που φτιάξανε οι άλλοι , δεν μ αρέσει  Τον αντιπαθώ και τον σιχτιρίζω Ούτε για φτύσιμο δεν είναι Σιγά μη χαλάσω και το σάλιο μου για δαύτον Λοιπόν , μη τα ξανα

Από μικρά μας μάθανε να μιλάμε Μεγαλώνοντας μας μαθαίνανε πως να μιλάμε Τώρα που μεγαλώσαμε αρκετά μας απαγορεύουν να μιλάμε Μας κατακρίνουν αν το τολμήσουμε και κινδυνεύουμε αν εκφέρουμε άποψη να πάθουμε κακό  η να παραγκωνιστούμε από φίλους και γνωστούς Μας λέγανε για Δημοκρατία Να έχουμε άποψη για όλα και να ενημερωνόμαστε Και τώρα μας κρύβουν την αλήθεια Την παραποιούν  Την θάβουν χωρίς ντροπή και τσίπα Μη αγαπημένοι μου άνθρωποι...  Ο Θεός να σας πει ανθρώπους Γιατί εγώ ψυχές μαύρες σας λέω. Μπορεί να μην μπορούμε να μιλήσουμε ελεύθερα Μπορεί να κρύβουμε την αηδία μας όταν αυτή ξεχύνεται στην ψυχή μας αλλά μπορούμε να σκεφτόμαστε ακόμα ελεύθερα. Την σκέψη μας δεν την ορίζεται Την ψυχή μας δεν την σκλαβώνεται Μας ανήκει. Είναι ολότελα δική μας , για αυτό ... Χαιρετίσματα και φιλάκια στα αηδιαστικά μαγουλάκια σας... Με αγανάκτηση  ΧΡΙΣΤΙΝΑ  

 Έτσι μοιάζει.. Σαν ένα όμορφο πρωινό με το φως να ξεπροβάλλει περήφανο Σε λούζει από πάνω μέχρι κάτω και νιώθεις σημαντικός Α χ Έρωτα  ! ! Έχουν τόσα γραφτεί για σένα.. Και όμορφα και άσχημα Γιατί ξέρεις πολύ καλά πως καμιά φορά το φως σου στραβώνει Δεν βλέπουμε καθαρά  Και πάμε κατευθείαν σε λάθος προορισμό  Αλλά απόψε δε θα μιλήσω για αυτή την πλευρά σου Αλλά θα πω τα καλύτερα Έρωτα ... Μικρό παιδί που παίζεις μαζί μας Που μας μαγεύεις με λόγια ωραία Κοιμόμαστε με τη σκέψη γεμάτη αγάπη  Ξυπνάμε με χαμόγελο και δίψα για ζωή Δεν καταλαβαίνουμε εμπόδια Δεν μετράμε δυσκολίες Γιατί είσαι εσύ Γιατί υπάρχεις Αλίμονο σε εκείνον που έστω και μια φορά δεν χτυπήθηκε από το βέλος σου Τον λυπάμαι ... Δεν γνώρισε Αυγές σαν τις δικές σου Δεν είδε θάλασσες κι αστέρια μαζί σου Ούτε κάμπους με όμορφα αγριολούλουδα Έρωτα  Πλάνη όμορφη Ξελόγιασμα θεικό και χάδι Αγγέλου Μην σταματήσεις ποτέ να ξεπροβάλλεις τα πρωινά Μη λείψεις ποτέ από τα μάτια μας  Μην αφήσεις την καρδιά μας κενή Είσαι ο μόνος που δίνε

Σήμερα η μέρα ήταν απίστευτα κρύα. Το κορμί πραγματικά μαρτύραγε κάτω από τόσα ρούχα.  Δεν ζεσταινόταν με τίποτα.  Τι ταλαιπωρία θεε μου ! Η σόμπα να καίει  και συ να θες να κολλήσεις επάνω της... Αυτοκόλλητο ένα πράγμα. Κάποια στιγμή σαν κάποια ζέστη να ξεμυτίζει στο δωμάτιο  δειλά δειλά μετά από ώρες... Βρε καλώς την !  Πόσο μου έλειψες να 'ξερες !!! Με τούτα τα λόγια και με πιο πολλά ξύλα στη σόμπα  να κι αρχίζουμε να ζεσταινόμαστε όλο και περισσότερο. Βάζουμε κι ένα ουισκάκι  , άνευ πάγου παρακαλώ ( μπρρρρ) και ερχόμαστε στα ίσια μας !!! Ωραία λέω ας κάτσω να γράψω.. Τι να γράψω ? Τι να γράψω ? Να και ήρθε η ιδέα ... Μια το κρύο, dυο οι άσχημες ειδήσεις που συνεχώς μας βομβαρδίζουν, tρείς που η ψυχή ανυπότακτη μένει , λέω θα γράψω για κείνη. Για την ψυχή. Που ακόμα και στα πενήντα ..για παραπάνω δεν ξέρω , πρώτα να φτάσω... κάνει σαν μωρό. Κλαίει γελάει απαιτεί διεκδικεί και παρακαλάει για την προσοχή σου. Βρε καλή μου ! Βρε χρυσή μου ! Βρε μάτια μου όμορφαααα Μάτια μου αγαπημέ

Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια οι άνθρωποι έχασαν το νόημα της αγάπης Άρχισαν να αγαπάνε καταστάσεις, ιδιότητες ,αντικείμενα. Αγαπώ πολύ το κινητό μου. Αγαπώ να βάφομαι , να στολίζομαι. Να διασκεδάζω. Να μαι ελεύθερη - ος. Να δουλεύω συνεχώς. Αγαπώ το φαι. Το ποτό. Τις διακοπές. Την πολυτέλεια. Την ευκολία. Και ξέχασαν μέσα σε αυτές τις κοινωνικές θα έλεγα εξαρτήσεις τι είναι η πραγματική έννοια της αγάπης Αγάπη , όπως την έμαθα , την ένιωσα και την γνώρισα εγώ είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Καταρχήν δεν αγαπάμε αντικείμενα αλλά Ανθρώπους. Είτε γονείς - συγγενείς . Είτε φίλους , συναδέλφους και γενικά συνανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε. Επίσης Αγαπάμε την καλημέρα που θα πούμε με χαμόγελο κι ας μην το δει ο άλλος έτσι Ας είναι για μας μια καλή ημέρα Αγαπάμε να χαρίζουμε ευγένεια Βοήθεια κατανόηση και συμπόνοια. Αγαπάς κι ας θυμώνεις , κι ας νευριάζεις. Κι ας μην συμφωνείς με όλη την προσωπικότητα του άλλου. Ο καθένας γεννήθηκε